به گزارش تحریریه، چرا احمد وحیدی وزیر کشور راحت ترین کار را برای حل مشکل مهاجرین افغانستانی انجام و به یک بحران خودساخته امنیتی پایان نمی دهد؟

قوانین مهاجرت ایران یکی از بی معنی ترین قوانین مهاجرت در جهان است، زیرا می توان گفت که اصلا وجود ندارد و برای یک مهاجر مشخص نیست که پس از طی چه مدت و با دارا بودن چه استانداردهایی می تواند تابعیت ایران را اخذ کند؟

مهاجرین افغانستانی؛ چه پشتون باشند، یا تاجیک، هزاره، ازبک و ... که همه آنها از لحاظ هویتی ایرانی محسوب می شوند، گزاره ای ویژه در سیاست کشور تلقی شده و باید با وضعیت بهتری در مقایسه با سایر کشورها با آنها تعامل کرد. آنها را به هیچ وجه نباید تهدیدانگاری کرد و به مسئولان نظام آدرس غلط داد. مانند آنچه روزنامه جمهوری اسلامی نوشت که به مسئولان امنیتی کشور آدرس غلط می دهد و آنها را آشکارا گمراه می کند. 

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: طبق آمارهای میدانی، جمعیت افغان‌ها در ایران اکنون به 8 میلیون نفر رسیده و هر روز حدود 10 هزار نفر به صورت غیرقانونی و قانونی وارد مرزهای ایران می‌شوند. ترکیب جمعیتی بسیاری از استانها در حال تغییر است و اتفاقات مهمی در حال رخ دادن هستند که جنایت دیروز در صحن رضوی یکی از آنهاست. مسئولان نظام جمهوری اسلامی چه وقت می‌خواهند این وضعیت خطرناک را کنترل کنند به ویژه آنکه در میان مهاجران، افراد وابسته به گروه تروریستی طالبان فراوانند.

این روزنامه انتظار دارد که چون تعدادی از عناصر وابسته طالبان؛ دولت کنونی افغانستان؛ ممکن است در میان مهاجران وجود داشته باشد باید با آنها برخورد امنیتی و خشن کرد! چرا وقتی دولت طالبان بر سر کار است، طرفداران طالب باید به ایران یا هر کشور دیگری مهاجرت کنند؟ اگر طالبان به دنبال فعالیت تروریستی در ایران باشد، چه نیازی به مهاجرین میلیونی افغانستانی دارد؟ مگر رژیم صهیونیستی که در کشور خرابکاری و جنایت می کند، نیازمند ارسال 8 میلیون مهاجر به ایران است؟

سیاست جمهوری اسلامی ایران در 44 سال اخیر در قبال مهاجرین افغانستانی بهینه نبوده و نیازمند اصلاح و بازنگری است و از دکتر وحیدی وزیر کشور که فردی دانشگاهی و آشنا با مسائل امنیت ملی است انتظار می رود که این ریل گذاری غلط را اصلاح کند. 

در نخستین گام، وزارت کشور می بایست تمام مهاجرین را در سامانه ای جامع ثبت نام کرده و برای آنها امکان تردد در داخل، باز کردن حساب بانکی و ... فراهم کند تا پس از بررسی های نهایی، اقدامات قطعی انجام شود. این کار باعث می شود بازار سیاه مهاجرت و قاچاق که تبعات زیادی دارد جمع شود، اما برخی سیاسیون ناآگاه گمان می کنند حفظ فضای خاکستری به سود امنیت ملی است و یا افراد جاهل به امنیت ملی مانند احمدی بی غش عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس فرمان می دهد که چون ارتباط با طالبان ننگی برای کشور است، پس باید آواردگان فراری از دست طالبان را فورا بیرون کرد! یعنی یک عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس به سادگی از هضم این تناقض بر نمی آید و گمان می کند بیرون کردن چند میلیون افغانستانی به راحتی شدنی است و مطلوب نیز هست! 

در 44 سال گذشته صدها مهاجر افغانستانی رتبه تک رقمی در کنکور کسب کرده و تحصیلات عالیه داشته اند، به دلیل عدم حل شدن اقامت و تابعیت آنها در ایران، راهی کشورهای غربی شدند و در واقع یک بازصادرات مغزها در ایران رخ داده است. درحالیکه همه کشورها برای جذب نخبگان تلاش می کنند، در کشورمان باعث اخراج و فراری دادن مهاجرین ایرانی که اینک اسم افغانستانی را یدک می کشند شده ایم. غالب مهاجرین افانستانی به ایران؛ مسلمان و اکثریت آنها شیعه هستند که نشاندهنده قرابت کامل دینی و مذهبی است.

چرا باید باعث بسته شدن درهای کشور بر روی مردم نجیب و زحمتکش افغانستان که بسیاری از آنها نخبگان تحصیلی، کاری، مالی و ... هستند شویم که حداقل قرابت مردم ایران با آنها مساله هویتی، دینی و مذهبی است؟ تردیدی وجود ندارد که در صورت سیاستگذاری درست برای مهاجرین افغانستانی، این ظرفیت ممتاز بر قدرت ملی کشور می افزاید و به هیچ وجه یک تهدید برای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران نیست.

مساله مهم دیگری که نباید از نظر دور داشت این است که دولت طالبان با ایران بسیار دوستانه تر از دولت آمریکایی اشرف غنی رفتار می کند که در یک سال گذشته شاهد آن بوده ایم. افغانستان برای تامین سوخت خود و رسیدن به دریا به ایران و بندر چابهار نیازمند است و سیاستی ملایم در قبال کشورمان دارد که با هیاهوی رسانه های سیاسی داخلی نمی خواند. این کشور، کشوری درونگان است که به دریا راه ندارد و راه جدل و کشمکش در پیش نخواهد گرفت. همچنانکه با متوقف شدن کشت خشخاش؛ برخلاف دولت آمریکایی غنی که کشت خشخاش را 50 برابر کرده بود؛ بحران مواد مخدر در مرزهای شرقی نیز فروکش خواهد کرد. 

پایان/